Daniel Mboya

Click for English Version

Daniel Mboya is sinds november 2020 Principal van KVTC. Hij heeft de dagelijkse leiding en is verantwoordelijk voor de gang van zaken op school en op het land. Een ongelooflijk gedreven man met een groot hart voor de school en de studenten. Naast gedreven is hij kreatief en innovatief en weet hij van niets iets te maken. Hij bedenkt vaak alternatieven die uitstekend en vaak beter passen in de locale omgeving. Hij is de architect van het land en van de stallen. Hij staat voor de klas, werkt op het land, runt de school en is een echte aanjager binnen de Kibosho gemeenschap als het gaat om het promoten van de school. Daniel gelooft in dit project en de toekomst van deze school en dat voelen we allemaal elke dag.

Dit is Daniel’s verhaal:

Daniel, mijn zoon, beloof me alsjeblieft iets “Ik heb je niet geholpen om me iets terug te betalen. Ik ben blij dat je bent afgestudeerd en ik dring er bij je op aan om op zoek te gaan naar anderen die uit eenzelfde situatie met een moeilijke achtergrond en omstandigheden komen om hen te helpen zoals jij te worden. Streef ernaar de reden te zijn van het succes van ontmoedigde en kansarme jongeren”. Zei wijlen de heer John Kulele Mallya, de man, de leraar en mentor die me van de straat heeft gehaald en de deur naar onderwijs in mijn leven heeft geopend.

Dit is voor mij een belangrijke reden geweest om me te melden bij KVTC als vrijwilliger. Daar vond ik collega’s die bereid zijn om kansarme jongeren te helpen. Ik kwam als vrijwilliger omdat ik ben geworden wie ik nu ben en doordat anderen mij vrijwillig hebben geholpen. Sinds 2016 toen ik mijn eerste stappen zette op school, geloof ik dat dat is waarvoor ik bestemd ben. Een van de mensen te zijn die het verschil kunnen maken voor wezen, jongeren met albinisme, have-nots. Zij maken mij elke dag blij om mijn werk op school te doen.  

Ik ben 31 jaar en kom uit Kibosho, geboren in Mkomongo, dat is het dorp achter de rivier bij de school. In 2015 ben ik afgestudeerd aan de Universiteit van Dodoma. Ik heb een bachelordiploma in ‘Special Needs’ met als hoofdvak Economie. In KVTC ben ik begonnen als leraar Engels voor gevorderden. Sinds 2017 geef ik les in Technische wetenschappen en Wiskunde. Sinds juli 2021 ben ik ook leraar Life Skills en Ondernemerschap.

De omgeving waar ik ben opgegroeid, heeft me doen geloven dat niets onmogelijk is als je een positieve instelling hebt. Waar ik ook ben, ik zal altijd proberen om waarde te creeren met de dingen en technieken die wel voorhanden zijn. Het heeft me creatief en innovatief gemaakt. Deze eigenschappen zijn opgemerkt door het management van KVTC en ik ben daarom gevraagd MT lid te worden en tevens ben ik aangesteld als school econoom in 2018.

Als inwoner van Kibosho ben ik me zeer bewust van de omgeving waar onze studenten vandaan komen en de vaak moeilijke omstandigheden waarin ze zijn opgegroeid. Ik weet wat deze jongeren nodig hebben om van armoede, luiheid, dronkenschap en nalatigheid af te komen. We vinden het als team en MT van toegevoegde waarde dat onze jongeren naast de opleiding die ze hier volgen kennis en kunde opdoen op landbouw- en veeteelt gebied. Hoe produceer je gezond voedsel, hoe houd je dieren, hoe bouw je stallen en schuren met lokaal materiaal. Ik geloof echt dat we op die manier niet alleen afgestudeerde jongeren afleveren in hun vak maar ook jongeren die opgeleid zijn om duurzaam te kunnen boeren.  

De praktijk kant, het met de hand maken, samen bespreken hoe het moet, inspireert onze studenten om thuis toe te passen op kleine(re) schaal wat er op school geleerd is. We organiseren workshops om hen te trainen in verschillende vaardigheden, hoe voeg je waarde toe aan wat er al bestaat, hoe ga je creatief en inventief om met lokaal materiaal.

In juli 2019 werd onze geliefde Principal Miss Anne Sloot ziek en moest ze met spoed naar Nederland voor behandeling. Ik werd aangesteld als waarnemend Principal. Voor het eerst heb ik me gerealiseerd hoe moeilijk de baan eigenlijk was voor haar. Als waarnemend Principal kwam ik ook in contact met andere technische opleidingsinstituten. KVTC is absoluut een heel mooie school maar heeft ook een gebrek aan goed geoutilleerde werkplaatsen, machines en andere uitrusting om de technische opleidingen te ondersteunen. Zeer weinig mensen met een goed inkomen zullen hun kinderen hierheen brengen. Zij gaan naar technische scholen in de buurt die wel goede voorzieningen hebben. De school is wel aantrekkelijk voor gesponsorde studenten omdat dat voor hen een van de weinige mogelijkheden is om toegang tot onderwijs te krijgen. Omdat we wisten dat het aantal gesponsorde studenten terugliep, moesten we de duurzaamheid van het project heroverwegen. We zagen onze kansen in ons land en onze dieren. We zagen onze doorbraak aan de boerderijkant van de school op de volgende manieren:

1. Behalve technische vaardigheden aantrekkelijk voor meer studenten op allerlei gebied ongeacht leeftijd. 2. Cursusaanbod afstemmen op de lokale situatie en uitbreiden met korte cursussen landbouw en veeteelt. 3. Inkomsten genereren door ons motto ‘we eten wat we produceren’. 4. KVTC als onderscheidende Technische School in combinatie met boerderijkennis en kunde voor elke afgestudeerde student.

In november 2020 ben ik officieel benoemd tot Principal door het schoolbestuur. Afgaand op waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan, was het bestuur het erover eens dat de ingeslagen weg de goede en ook enige weg is om quitte te spelen en dit op een duurzame manier te doen. Het is een van de motieven geweest voor het schoolbestuur mij aan te stellen.

Ik ben trots op de huidige status van de school, de positieve perspectieven die het biedt voor de gemeenschap. Trots op hoe blij onze studenten zijn met wat ze extra leren en gezond voedsel te kunnen eten van wat we zelf produceren.

Het was niet gemakkelijk om zo ver te komen, er zijn altijd financiële uitdagingen. Ik ben trots op onze medewerkers en op mijn naaste partner en collega Anne. We werken allemaal hard aan onze doelen, soms zelfs zonder dat we salaris kunnen betalen. Sinds de pandemie is het niet gemakkelijk geweest maar we hebben niet opgegeven. Terwijl anderen scholen sloten, besloten wij verder te gaan als boerderij. Sommige van onze stafleden zijn vertrokken, degenen die zijn gebleven zijn nog steeds gemotiveerd en dat geeft mij de energie om door te gaan. Als je het verschil ziet met twee jaar geleden, dan realiseer ik me dat we nu een aantrekkelijke school zijn en dat we binnenkort echt dat punt van quitte draaien gaan bereiken.

Ik ben erg blij dat onze vrienden uit Nederland en andere delen van de wereld in ons geloven en ons blijven steunen ondanks de verslechterde economische situatie die deze pandemie met zich meebrengt. Ik vraag uw blijvende steun door zoveel mogelijk studenten te sponsoren zodat we samen het verschil in hun leven kunnen maken. Een lach op het gezicht brengen bij deze kansarme kinderen van de Kibosho-gemeenschap.

Mijn motto; niet klagen, zeuren of bekritiseren. Vooruit willen we en dat doen we, elke dag!

Daniël Mboya,

Principal Kibosho VTC